Lang geleden in München
Zag ik haar zitten op een
plein
Een mysterieuze mooie vrouw
Een beetje ielig en klein
Ik dacht nog ,
Wat moet je nou zo laat
op straat
Ze keek me aan , een
prachtig gelaat
Het neonlicht , kleurde
haar ogen
Stralend blauw, werkelijk
een hele mooie vrouw
Ik hield mijn voetstappen
in
En zag al haar tassen
staan
Neen , deze vrouw kwam
hier niet vandaan
Wellicht een Italiaanse,
maar zo gevaarlijk wat ze deed
Ik ging voorwaarts, naar
de laatste tram
Maar mijn hart was onrustig
en bang
Later heb ik nog gezocht
naar haar,
Maar ik heb haar nooit
meer terug gezien
In mijn hart bleef die
ene blik
Tot de dag van vandaag
tot mijn laatste snik
Hoop ik dat het goed kwam
, met haar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten