Zwak staan in de maatschappij

Als je zwak staat
in deze maatschappij
Geloof me dan maar,
je word niet blij
Je bent alleen, met
misschien kindjes om
je heen.

En je kunt dan al geen
kant uit
Jouw persoonlijke belangen
interesseert niemand
een fluit.

Je word veroordeeld
door iedereen.
Ook al doe je goed je best
en heb je het netjes om je heen.

Men verziekt je goede naam
De jaloezie is groter,
dan jouw goede faam
Jij zelf herkent het ziekelijk
gebroed meteen
Maar wat moet je doen
als vrouw alleen

Nee geloof me maar
als ik het zeg.
De emancipatie is nog ver weg!! THEA ROELOFS 1-12-2010

Vroeger

Ja, vroeger was niet alles fijn
Het leven ging maar moeizaam,
en je wereldje was maar klein.
Na de oorlog was er weinig geld
Salarissen werden bekrompen betaald
En als je het opnam voor jou zelf,
werd voor jou iemand anders gehaald

Nee, leuk was dit leven niet
Maar de jongere generatie weet dit niet
Mijn zoon heb ik zelf ook verwend
Hij heeft nog nooit echte armoe gekend
Nog steeds streef ik eraan,
Hem het veel beter te laten gaan

Toch zitten we nu ook weer in zo’n tijd
En ik zeg het helaas met spijt
Dat het plotseling weer heel anders kan zijn
Banken vallen om, Landen hebben geen geld
Ach mensen, is het U nooit verteld
Hoogmoed is maar schone schijn
Plotseling ben je bij af,
en ben je weer klein


THEA ROELOFS 3-1-2011

Heel apart

Soms is het heel apart
Maar het voelt ook aan als waar
Dat de koek is op
En je ziet het als een strop
Maar je plicht is vervuld
Je moet verder gaan

Voor jou is er nog iets anders
in dit bestaan
Het Karma geeft jou een teken
Maar je wilt het niet weten
Je wacht op het lot

Maar je bent niet zot
Het komt geheid , en dan voel je,
je bevrijd.
Om dat het gaat zoals het moet
Het leven is een open boek

Voor diegene spiritueel, en individueel
Voelt instinctief hoe het zit.
En dan moet je los laten
Jouw lasten en de mensen
En jou richten op je eigen wensen

Jou zelf te hervinden
Te zien wie je bent
Zo vaak werd je verkend
Maar nu wordt het tijd voor jezelf
Te laten zien
Wie je in werkelijkheid bent

THEA ROELOFS 9-1-2011

Marinus

Met dit schilderij, maak ik jou zeker blij.
En je hebt het verdiend mijn vriend
Want nooit was het werk jou teveel
op de boerderij
Altijd maakte je alles mooi bladvrij

Je veegde en harkte er op los
En daarom ben ik nu de klos
Jou te portretteren
Omdat ik zo’n hardwerkende man
eens wil eren.

Samen dronken we graag
een glaasje bier, soms vier
En lol hebben we ook
samen, jij Gerrit en ik gehad

Beste Marinus, Hoi tuinman
Lijkt dit schilderij je wat??

THEA ROELOFS 16-11-2010

Lekker Dier

Kom nou hier , lekker dier
Dan geef ik jou een knuffel
Omdat ik zoveel van je hou
Kleine mix-max, tussen een
Pekinees en een Chou-chou

Laat me je dikke huidje aaien
en je kleine oortjes bovendien
Ach ik heb al zoveel honden gezien
Maar nooit zo bijzonder als jij
Mijn lieve leuke Scharpei
Wat maak je me toch blij!

THEA ROELOFS 4 nov. 2010

Lambertuskerk

In Hengelo, de Lambertuskerk
Midden in het centrum
Groot, machtig en sterk.
Een symbool voor deze Stad
En met open deuren,
Dat doet je als mens nog wat.

Op zijn torenpunt, een verlicht kruis
Daar was mijn Vader,
bijna voor op zijn knieën gegaan,
ver van zijn huis.

We fietsten op het Bartelinkslaantje
Ik was nog een kind
We waren bij Boer Schothorst geweest
Zij waren met mijn Pa bevriend
Plotseling zag mijn Vader
Dit kruis hangen in de lucht.

Hij werd heel erg stil, en zei,

Thea-tje zie je, wat ik zie?
Ik zou bijna op mijn knie gaan
Dit Kruis heb ik daar nooit zien staan?
Het was toen indertijd net een nieuw
verlicht Kruis, op dit machtig Godshuis.

We vonden het mooi. Het maakte ons stil.
Deze mooie Lambertuskerk
Vol geschiedenis in Godswil.

THEA ROELOFS 30-11-2010

Jouw naam

Als een waterval, vloeide jouw naam
Over mijn tong
Als ik toen geweten had,
waaraan ik begon
Hartkloppingen, en verlangen,
naar onbekend.

Mijn leven werd storm
vol turbulent
Op geheven , neer gekwakt,
Op de grond gesmakt
Hoe moet dit nu toch verder gaan?
Ik kijk er moedeloos tegen aan.

Nee, het uitzicht is niet goed.
Toch vind ik jou zo zoet
En ben ik blij, jou te hebben ontmoet
Want allang zit je diep in mijn bloed

THEA ROELOFS 30-11-2010

Jaloerse Mensen

Soms word ik bijna raar
Van jaloerse mensen
Ze roddelen en ze doen maar
Toch is het zo dom
om jaloers te zijn

Het geeft alleen in jouw eigen
hart een echte pijn
Elk mens heeft zijn eigen capaciteiten
Ga toch asjeblieft niet jou energie
verslijten
Door een ander in de pan te hakken

We lopen toch allemaal
te snakken, naar vriendelijkheid,
gezelligheid en goede doen
Dus hou a.u.b. je fatsoen
En respecteer je medemens
Want dat is toch zeker ook jouw wens.

Respectabel en geëerd te zijn
Moralisch gezien is dat toch fijn
Streef toch naar je eigen waardevol
daar zijn,en geniet om voor jezelf
lief te zijn

En geloof me: Dan komt vanzelf die ander
Die zo graag bij jou wil zijn.


THEA ROELOFS 2-1-2011

Herkenning

Die blik, die oog opslag
Zo vreemd, en ook weer zo vertrouwd.
Die diepe doorgronding
Het maakte me behoorlijk benauwd
Dat gevoel van herkenning,
waar komt dat vandaan
Dat gevoel jou nooit meer,
te willen laten gaan.

Het lijkt, alsof het altijd,
zo heeft moeten zijn
Je bent me gestuurd, mijn vriend
Dat is heel bijzonder en fijn
Je kwam op mijn pad,
terwijl mijn leven dieptegang had
En je kleurde mijn dagen
van zwart naar blauw

En ik zeg je mijn schat,
dat ik van je hou
Ik wil het koesteren
diep in mijn hart
Omdat ik in dit leven,
veel gebrek aan liefde had
Kom, geef me nu eens een knuffel
En kus eens mijn mond.

Vertel me mijn liefste
Dat je me verstond

5 okt.2010 THEA ROELOFS

Herinneringen

Nu ik weer in Hengelo woon
Komen herinneringen boven
Uit mijn Jeugd
Vaak fietsten we met Pa
naar het Lonnekermeer
En dat doet me zeer
Want mijn Pa leeft niet meer

Maar mijn Vader kwam van oorsprong
uit “De Noork”
En alles daar buiten was maar niks
Hij wilde ook steeds terug naar zijn roots
Een soort Hill-Billy, vol rocking-bloods
Hij las cowboy boeken van Conny coll
Hij was sterk, en niets was hem te dol

Hij wees ons bij het lonnekerbos
een graf aan van een Duitse Soldaat
De helm lag nog steeds op het graf paraat
Vol eerbied stonden wij daarvoor,
Een jonge man die zijn leven verloor.
Pa verbood ons aan die helm te komen
Daaraan gaven we gehoor

Heel veel later , keken we nog eens
naar het graf, van deze onbekende soldaat
De helm lag niet meer paraat
Hij was weg genomen
Maar de Soldaat,
hebben wij in ons hart mee genomen

THEA ROELOFS 7-1-2011

Hengelo

Heel vroeger kende Hengelo
één zwarte man
En mijn vader was zijn grootste fan
want hij fokte konijnen, om zelf op te eten
En het vel verkocht hij dan,
aan Silvester, deze zwarte man

Deze deed ook in tandpasta,
en dat soort van dingen
Mijn vader ging er graag naar toe,
en was altijd in zijn schik
Ons kinderen vertelde hij er weleens over,
hem gaf het een enorme kik

Samen konden ze goed over weg
En Roosje, zijn vrouw vond Pa
ook niet slecht.
Ze hadden een goed huwelijk
zei Pa weleens
Hengelo was toen nog klein
Alles ging toen nog gemoedelijk en fijn.

Maar armoe was er toen nog wel
Hengelo likte nog zijn wonden
van de oorlog, en zat in op gaand herstel
Begin jaren 1950 praat ik nu over
En Silvester{ Menthol} was een voorop loper
Van alle vreemde mensen, die nu in Hengelo zijn.

En ja, Hengelo wordt opnieuw, weer te klein!!

THEA ROELOFS 3 jan. 2011

Eerste liefde

Langs de weg , vol golvende gele maïs
Fietsten we samen, hand in hand
Alsof het was ,door een vreemd land
Wij hadden alleen, oog voor elkaar
De eerste liefde, wat was dat raar
We genoten van elk ogenblik
Avontuurlijk, vol goede schik.

Toch gaat een ieder dan plotseling
weer zijn eigen weg.
De liefde is er opeens niet meer
En eigenlijk deed het niet eens zeer
Veel mensen, verloor je uit het zicht
Toch denk ik dat dit zo moet zijn
Van veel mensen leer je iets
Al is het nog zo klein
Het vormt jou tot de mens van nu.

Mijn eerste liefde, ze ging voorbij
Maar mijn grootste Liefde, dat ben jij!!

THEA ROELOFS 14-1-2011

De oude man

Hij zat op een bankje
En keek stilletjes om zich heen
Hij dacht, over het verleden
Wat voelde hij zich alleen.

Zo anders was de tijd geworden
Zijn stralende trotse jaren waren voorbij.
Toen, in het verleden, was er ook nog
een lieve vrouw aan zijn zij.

Maar ze was al overleden
En ach heden, hij zelf was ook al oud
En af en toe, was hij ook behoorlijk benauwd
Een traan trok een spoor,op zijn rimpelig gezicht

Plotseling in de verte, zag hij een vreemd
wit licht
Iemand wenkte hem, en de oude man
begaf zich naar het licht

Daar in stralend licht, stond zijn geliefde vrouw
Hij omarmde haar ontroerd, en zei:
Ik hou zoveel van jou
De eeuwigheid wil ik delen

Samen met jou!

THEA ROELOFS 9 nov.2010

De eerste sneeuw

De eerste sneeuw is gevallen,
en het land ligt in een witte
nevelige schijn.
Ons wereldje, het lijkt nu allemaal
zo erg klein.
Toch heb ik altijd, van deze
sfeer gehouden, zo gezellig en fijn

Maar over veel dingen in het leven
ligt vaak een nevelige schijn
Soms weet je niet precies
is het ernst of is het gein
Geeft het me liefde
of geeft het me pijn.

Ja, in deze wereld
ligt ons hele leven
in een nevelig daar zijn.
Alles kan zo maar plotseling
anders zijn, door nevelige schijn.

THEA ROELOFS 30-11-2010

Can you tell me why?

Can you tell me why
You are that shy
Do not look in my eye
Do not want to kiss my lips

So tell me my sweetness
What happened to you
What can I do
That you feel free
To give me the tenderness

That you have in your heart
Please don’t put me blue
Because I love you
And still need only you!

THEA ROELOFS 26 oktober2010

Bedroefd

Vaak als je bedroefd bent,
Dan voel jij je zo alleen
Toch heeft dat iedereen
Het leven heeft zijn up and downs
Wij zijn daar van de clowns
Je zet een masker van vrolijkheid op
Niets laten merken van het verdriet
in jouw hart
En dat is wel heel erg apart
Zo kan niemand jou troosten
Jouw haren eens liefkozen

Zeggen alles komt wel weer goed
Wees niet bedroefd
Ik vind jou zo zoet
Nee, hard wil je zijn,
niet laten zien de pijn.
Van een gebroken hart
En van alle smart die jou
over komt in dit leven

Ach, weet je wat?
Hou maar op te beven
Ik ga jouw tranen drogen
Dan ga ik heerlijk, jouw haren liefkozen
En jouw leven word weer goed,
Omdat ik vind, jou zo zoet
En ik ga jou vertellen, dat ik zo blij ben
Dat ik jou heb ontmoet

THEA ROELOFS 14-1-2011

Beauty

Ik ben zo dankbaar en blij
Mijn Beauty-merrie, ze loopt weer op haar wei.
Ze was zo ziek en wankel
Dat ik ging huilen van verdriet
Het is ook zo zielig, als je zoiets ziet

Ze is mijn eerste merrie, en ze is al 19 jaar
Zolang zorg ik dus ook al voor haar
Samen hebben we dus een band
En die gaat nooit meer stuk
Beauty geeft me een apart stukje geluk

Het is de liefde van dit dier
Dat straalt uit haar ogen
Ik hoef maar te roepen
Dan komt ze aan gelopen
Natuurlijk ben ik ook met m,n andere Pony’s blij
Maar Beauty-girly is iets bizonders
Ze hoort bij mij !

Een speciale Dank aan de dierenarts, en hoefsmid
THEA ROELOFS, januari 2011