Zwaluwen

Zo eind april, gaat het meestal gebeuren
Op onze boerderij open we de staldeuren
Om de zwaluwen te verwelkomen,
Van hun lange trip
En ik heb dan ook echt schik
Als ik enkele paartjes zie.

Dan denk ik: Dapper klein genie,
Helemaal uit zo,n ver warm land
Terug naar hun oude nestjes,
Op het Hollandse platteland.
Jaren komen ze al in stal en schuur
Er hangen ook diverse nesten,
Aan balken en muur.

Men mag er beslist niet aankomen
Ook aan de jongen niet
Omdat ze dan niet meer gevoederd worden,
Door de ouders niet
Maar zovele jaren zwaluwen plezier
Weten we dat ook, en doen we dat niet hier.

We zorgen voor fruit en water in de tuin
En geven de zwaluwen hun ruim
Lief, klein zwaluw-genie
Ik ben zo blij dat ik je weer zie.

Thea Roelofs 10 juni 2010

Zoon

Ik ben in een ander land
Uit een buitenlandse Moeder geboren
Dus ben ik een halve allochtoon
En ook ben ik moeder van een zoon

Mijn zoon is hollandser als ik
En soms begrijpt hij z,n moeder niet,
En denkt dan, shit,
Wat overdrijft mijn moeder toch steeds.

Maar dat komt door mijn jeugd,
En een reeks van andere ervaringen,
Al op gedaan
Terwijl hij rustig is, snapt hij niet,
Dat ik hem besparen wil verdriet

Ik weet, ik doe dat verkeerd
Want men heeft me geleerd
Dat ook hij zelf zijn hoofd moet stoten
In dit bestaan, om sterker door gaan

Maar als ik hem daarin nu steunen kan,
ten slotte ben ik toch zijn mam
Daar waar hij altijd terecht kan
In goed en in kwaad

Nee, Nee, het loopt niet zo,n vaart
Want ik ben er altijd voor mijn gezin
Tja, nu zijn we weer bij het begin.
Een moeder, is en blijft .....MOEDER!!


Thea Roelofs 6 juni 2010

Verleden

Langs de straten, van weleer
Daar galmen nog steeds,
Jou voetstappen weer.
En in het land van ooit,
Mocht ik voelen, zo gekooid.
Hoe het was om Moeder te zijn
Mijn zoon, hij was nog zo klein.

Het was een never ending story ten top
Met zo’n klein mensje in dop
Het gaf me vleugels
En ook een weidse blik
Het gaf me de kik me niet te laten verslaan
Met mijn zoon kon ik alles aan
Ik sloot mijn ogen, voor rond om mij heen
Wat telde waren wij alleen.

De straten van weleer
Die tellen niet meer
De galmen in mijn hoofd
Die zijn gedoofd
De cirkel is rond
Het boek is uit
Weg, weg JIJ, Schavuit
Het boek Verleden is uit!!

Thea Roelofs

Schilderen

Het doet me zo goed, om prachtige kleuren,
Te verwezenlijken op een doek.
De vrijheid die je voelt in jou hart
Maar ook de kleuren van jou smart
Een mooie idyllische plek
Voor altijd te vereeuwigen
Op jou linnendoek
Dat doet mijn kunstenaarshart goed

De wolken lucht en zee
Prachtige penseelstreken
Het geeft zoveel vree
En nog steeds ben ik heel verbaasd
Dat GOD me gaf dit talent
Rustig te schilderen
Terwijl er van alles, langs me heen rent.

Tekenen deed ik al mijn leven lang
In mijn oudershuis, op het behang,
Waren zelfportretten en gedichten
Zo mooi dat zelfs mijn ouders,
Er voor zwichten, ze weg te doen.

Dank u wel, Lieve Pa en Ma,
Nog steeds daarvoor een dikke zoen.
Jullie beiden zijn niet meer,
EN dat doet nog steeds zeer
Maar ik beloof U het goed te doen!!

Thea Roelofs 19 juni 2010

München

Eine Weltstadt mit Herz
Jedoch, dort gibt es auch viel Schmerz
Es saufen viele Menschen
Sich ein Loch im Bauch
mit die größen Pötte Bier
vom Hofbrauhaus

Dann liegen Sie verkommen
in der Gosse
Wo ist jetzt der gute Kumpel,
der alte Genosse
Verschwunden, ist die gute Bürgerpflicht
Raus mit dem Pack, der holt sich die Jicht!!

Aber dann ist da auch,
der charmanter Kerl, der sagt:
Schau mal einer her, zwei schöne Häschen
Komm kleines, komm doch her
Gehe mit mir Bitte aus

Weil du bist so schön, und heute ist föhn
Der steigt mir zum Kopfe
Komm mein Schatz, gib mich doch ein Kuss
Und sage mir was ich tun muss
Weil ich begehre Dich sehr
Komm kleines, komm doch her

Ich habe ein schönes Auto
und fahre Dich zum Starnberger See
Dort tanzen wir, und trinken Wein
Oder willst Du nur Tee?
Es ist mir egal, Du kriegst was Du willst
Du tanzt wie ein Engel, und Du fehlst mir sehr
Komm mein kleiner, komm doch her

Schmusen dass können die Bayern,
Kann ich Dir sagen
Schließlich habe ich dort gewohnt, vieler Jahren
Es ist meine Traumstadt, lange zeit gewesen
Aber heut, bin ich davon genesen
Von Jubel, Trubel, Heiterkeit

Aber froh bin ich doch, dass ich es dürfte erleben
Es hatt', mein Leben viel Erfüllung gegeben.
Heut, habe ich ruhe, und brauche nicht voran zu stehen
Heut, geht es um Gesundheit, und ein gutes Leben!!!

Thea Roelofs

Mooie Wolken

Ze drijven langs een blauwe hemel
In verschillende grijs tinten,
Maar soms ook wat geler
Op vrije vlaktes zie je dat goed
Hoe de ene wolk de andere ontmoet.

Ze geven elkaar een kus
En drijven verder
Ieder gaat zijn eigen richting uit
De weg van de avond- sterre
Als het donker wordt,
Zie je de wolken niet
Ze vallen weg in het grijze gebied

Hoe heerlijk is het,
Om zo’n wolk te zijn,
Zo frank en vrij te kunnen zweven
Boven alles verheven
En alles alleen maar fijn
Wolkje, O Wolkje, Laat mij, jou zijn!!

Thea Roelofs 19 juni 2010

Ming Sue

Ik heb zo'n lieve dierbare vriendin
Ik heb nooit woorden met haar,
En ze krijgt altijd haar zin.
Ze heet MING SUE en,
HET lijkt op Winnie de Phoe

Ze heeft ogen waarin de zeeën staan,
Zo diep, zo ondoorgrondelijk,
Zo heel erg wonderlijk
En ik hou zoveel van haar
Beiden zijn we een onafscheidelijk paar

Deze lieve mollige schat
O, als ik haar toch niet had.
Ik kan haar knuffelen, wanneer ik wil.
En ze is de spil in mijn bestaan,
Zo prachtig en zo lief

MING SUE dierbaar hartendief
Ze weet precies wat ze wil,
En ook slaapt ze veel, maar dat is juist de clou
Een Sharpei, is vaak zo moe
Je kunt ze niet meenemen , overal heen.

Voor dit hondenras is dat eerder gemeen
Het is een erfhond, die houdt van baas en huis
En buiten de poort, vindt hij het vaak niet pluis
Geuren die de scharpei niet kent,
Weert de hond ook consequent

Mooie trotse MING SUE
doe gauw je prachtige oogjes toe.
En slaap klein Mingske slaap
Een kus op je dikke honden snoet
want je ben zo zoet!!

Thea Roelofs 5 juni 2010

Mijn Vader Jan

Was een charmeur, en een grote knappe blonde man
Vrouwen liepen achter hem aan
En sjans had hij steeds te veel
De vrouwen deerden niet, dat hij met z’n kinderen liep

Mijn Vader werd daar een beetje verlegen van
Want ik 6 jarige zei dan:
Ik zeg het tegen Mam
Wat willen die vrouwen van jou?
Je hebt toch al een vrouw?

Hij lachte en zei:
Ach die vrouwen zijn toch gek
Ik maak maar grapjes
En doe ook een beetje gek
Ze denken nu ze hebben sjans

Maar lieve schat
Bij mij hebben ze geen kans
Ik hou van je Moeder
En wees niet bang
Het is voor mijn leven lang

Thea Roelofs 29 juni 2010

Mijn moeder

Mijn moeder werd oud
Maar had steeds veel verdriet
Ze had weliswaar reuma, en veel pijn,
Maar dat was het niet.
Ze keek ontgoocheld, haar omgeving rond
Het was alsof ze iets zocht,
En niet meer vond
En soms, zie daar,
Viel een stille traan op de grond

De teleurstelling over het leven
Was haar aan te zien.
Maar wat was het Mam,
Wat je wilde meer?
Jou depressies deden me zeer
Ik sloofde me uit, om je gelukkig te zien
En soms lukte me dat ook,
Voor een dagje of tien

Dan was geluk weer voorbij
Tot de dag dat je zei:
Thea ik moet me schamen
En ik vroeg: Mammi waarom?
Je zei: Omdat je goed bent, voor mij.
En ik bleef stom
Maar dit moment koester ik in mijn hart
Lieve Mammi je bent mijn schat.
Ik mis jou steeds meer,
Niets is meer zoals het was!!

Thea Roelofs 2010

Mijn Magnolia boom

Is een droom van wit-rose tulpen
Zo wonder schoon.
Ik weet nog dat, toen ik deze mee nam,
Naar de boerderij, Mijn Vader tegen me zei:
Laat deze boom maar hier staan,
Want die gaat jou daar ginds niet aan.

Maar Papa, dit keer had je het mis
Omdat er tussen mij en die boom liefde is
Elke boom heeft energie
En met liefde en gevoel breng je,
Zo,n Energie weer in mooie groei.

Nog steeds als ik weer ben op de boerderij,
Word ik van deze boom helemaal blij
Ik geef hem veel water en af en toe wat mest
En zo doet hij ook verder goed zijn best
Ons te verrukken met zijn schoon
Dank je wel, prachtige Tulpenboom!

Thea Roelofs 29 juni 2010

Mijn lieve Man

Hij is de kapitein
En ik zijn matroos
Die meestal alle zeilen hoos
Om ons levensschip te sturen,
Door de hoge golven heen

Wordt hij bedolven, van verdriet,
Als hij me enige dagen ooit,
Eens niet ziet
Als zijn potje niet is gekookt
Het vuurtje niet gestookt
het huis niet gedaan

Dan laat hij een stiekem een traan,
En hij verzint een verhaaltje klein
Om weer bij zijn matroosje te zijn
O, kapiteintje
Laat me nu maar gaan
Ik heb al zoveel gedaan
De knollen zijn op
Het schip is gestrand

Kom asjeblieft, geef me nu je hand
We gaan gezamenlijk aan land

Thea Roelofs 6 juli 2010

Mensen

Weet u, het is niet zo gemakkelijk,
Om mensen te bekoren.
Zeker niet degene, die zich aan een
vooroordeel gloren
Ik heb dan zoiets van, laat ze toch
denken wat ze willen
En weiger me te storen aan hun grillen.

Maar moeilijker wordt het, als ze zijn gemeen.
Dan kun je er bijna niet omheen
Dan moet je ze wel aan de kraag,
omdat hun gedrag is zo laag

Maar vaker zegt het meer over die mensen,
als over jou
En tja, waarom doen ze dat nou?
Nou dit is dus mensen eigen.
Ze willen gewoon hun zin krijgen
Meepraten over jou leven.

Terwijl jij ze nog geen vinger hebt gegeven
pakken zij jou hele hand
En daaraan heb ik nu zo het land
Want zeg nu eens eerlijk,
Ik kan toch over jou precies hetzelfde doen?
Domme Oen!!

Thea Roelofs 29 juni 2010

Mannen

Er zijn van die mannen
En het klinkt heel raar
Die kunnen met iemand samen zijn,
Maar zien zich niet als paar.
Ze lopen in en uit, en gaan hun eigen gang
En beslissen ook in jou belang

Ze zijn dominant en autoritair
En zo druk in de weer
Dat ze niet in de gaten hebben
Dat je weg kwijnt, onder hun oog
Nee, ik ben niet zielig
En ik hou het ook droog

Maar woedend ben ik na
Zoveel jaren wel
Want eindelijk ben ik nu zelf,
Ook eens in tel
Ik heb hard gewerkt
Mijn leven lang

Heb me weg gecijferd voor gezins belang
Ik ben hier, en nog niet dood
Kijk me aan, en zie me als vrouw
Dan vertel ik jou?....... …..
Dat ik niet meer,
Of juist nog steeds van jou hou!

Thea Roelofs 3 juli 2010

Engel

Het was op een reis in de emiraten
Ergens in zo’n superwinkel
Waren mijn man en ik samen,
Aan het praten.
Plotseling stond daar een klein vrouwtje,
Zeer ongewoon voor dat land

Ik dacht dat ik voor Vrouw Holle stond
Ze sprak me aan in vreemde taal
Zag dat ik die niet begreep en zei: Halleluja
Ik keek heel banaal, en met omhaal zei ik ook:
Halleluja.

Plots drong het tot me door
Dat deze dame, niet in dit straatbeeld hoorde
Ik zocht en zocht, waar was ze gebleven.
Maar ze was verdwenen, zo maar even!
Dit was zo apart en ongewoon

Een blozende, grijze, kleine , dikke persoon
Met helder blauwe ogen, en wijde rok
Zo ongewoon, met grijze knot.
Bijna dacht ik het is een droom
Of heb ik misschien een engel gesproken
Hoe wonderschoon………..HALLELUJA!

Thea Roelofs 7 juni 2010

Bomenwal

Ik ben verbaasd, en ook een beetje zuur
Omdat de mensen, rond om mij heen, niet
waarderen onze mooie natuur
Voor mijn deur een mooie natuurlijke bomenwal
Midden in de Stad, het is bijna een gouden gift.
Ja, echt waar, zo vind ik dat .

Maar de kinderen kunnen het afbreken
Zo, zonder moraal, of fatsoen
Want zeggen ze, het is maar gemeente plantsoen
Mij gaat het door merg en been
Waar moet het toch met deze jeugd heen?
Als ze nu al geen respect hebben voor groen
Wat zullen ze dan later doen?

Bomen geven energie en zuivere lucht,
In deze wijk. De narcissen maken alles vrolijk
En groeien zo vol vlijt, daar horen geen kinderen
door heen te lopen , of door hen worden afgebroken.
Geef uw kind waarden en normen mee
Respect voor ouderdom dan is het okay

Want echt waar, het kan nooit zo zijn
Dat deze kinderen nog maar zo klein
Kunnen beslissen over leven en dood
Want weet U Mijnheer of mevrouw
Die Wilgenboom die is in NOOD!

Thea Roelofs 10 juni 2010

Bezit.

Mensen zitten vandaag de dag
Erg materieel in elkaar
Ze willen een nog mooier
Huis, twee auto,s
Een boot op de ijssel
Welja, toe maar

Maar op een gegeven moment
Dan ben je zo moe
En ben je eventjes,
Aan niets meer toe
Je droomt over die rode
Plunjezak met stok

En je begint te denken
Over je vrijheid, zonder wrok
Wat zou het leuk zijn en fijn
Om gewoon eventjes
Zwerver te zijn

Geen kapsones, geen lasten,
geen zorgen, geen overvolle agenda
voor morgen
Alleen heden en nu.

OF ben ik nu weer te cru?

Thea Roelofs 11 juli 2010

Avondrood

Zoveel heb ik van het leven gehouden
En zo vrolijk heb ik altijd geleefd
Van jou heb ik ook zoveel gehouden
Maar je bracht me zoveel leed

Nachten lag ik wakker, om het verdriet
Wat ik had in mijn hart
Ik voelde me zo nederig,
Zo vol van smart

Zo gekwetst en in de steek gelaten
Zo onbegrepen en gedropt
Van mijn vrolijk leven,
Kwam ik in een levensflop

Mijn engelen heb ik aangeroepen
Me te verlossen, en te helpen,
uit de nood, helaas was het toen al,
AVONDROOD!!

Thea roelofs 2006

Airport Kai-tak

De ouwe airport van Hongkong
Vond ik interessant en fijn
Allemaal zat je bij elkaar
En de hele wereld, trof je daar
Indiase mannen met hun Harem,
En ook nog kleine kindjes erbij.
Eens stond een Mongoolse, of
Koreaanse voor mij.

Ze keek me enige minuten
Zwijgen aan
En ik dacht, wat moet ik hier
Nu weer mee aan
Maar plotseling ging ze liggen
achter mij, en met veel gegaap
Viel ze zomaar in slaap
Wonderlijke dingen maakte je mee!

Ooit in een snelle run, naar ons toestel
Samen pratend met mijn man
Sprak ook plotseling die jongeman mee
Hij zei: Goedendag, een Nederlander dus.
Ik gaf hem snel een handkus

We moesten rennen het vliegtuig vertrok
Het zat vol tot in de nok
We gingen naar huis
En dat is ook weer fijn
Want hier zijn mijn dierbaren
Bij wie ik heel graag wil zijn!!