De oude man

Hij zat op een bankje
En keek stilletjes om zich heen
Hij dacht, over het verleden
Wat voelde hij zich alleen.

Zo anders was de tijd geworden
Zijn stralende trotse jaren waren voorbij.
Toen, in het verleden, was er ook nog
een lieve vrouw aan zijn zij.

Maar ze was al overleden
En ach heden, hij zelf was ook al oud
En af en toe, was hij ook behoorlijk benauwd
Een traan trok een spoor,op zijn rimpelig gezicht

Plotseling in de verte, zag hij een vreemd
wit licht
Iemand wenkte hem, en de oude man
begaf zich naar het licht

Daar in stralend licht, stond zijn geliefde vrouw
Hij omarmde haar ontroerd, en zei:
Ik hou zoveel van jou
De eeuwigheid wil ik delen

Samen met jou!

THEA ROELOFS 9 nov.2010