Langs de weg , vol golvende gele maïs
Fietsten we samen, hand in hand
Alsof het was ,door een vreemd land
Wij hadden alleen, oog voor elkaar
De eerste liefde, wat was dat raar
We genoten van elk ogenblik
Avontuurlijk, vol goede schik.
Toch gaat een ieder dan plotseling
weer zijn eigen weg.
De liefde is er opeens niet meer
En eigenlijk deed het niet eens zeer
Veel mensen, verloor je uit het zicht
Toch denk ik dat dit zo moet zijn
Van veel mensen leer je iets
Al is het nog zo klein
Het vormt jou tot de mens van nu.
Mijn eerste liefde, ze ging voorbij
Maar mijn grootste Liefde, dat ben jij!!
THEA ROELOFS 14-1-2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten