Een vriend

Hij was een vriend van mijn vader
En ook speelde hij prachtig accordeon
Heel soms, dansten mijn ouders,
vrolijk op zijn song
Wij hielden thuis veel van muziek
En zongen en floten, vaak bij de afwas,
Een hoog lied

De vriend van mijn vader
Was al zeven jaren verloofd
Maar plotseling was de liefde,
Van zijn verloofde gedoofd
Ze wilde hem opeens niet meer
En de vriend begreep helemaal niets meer

De accordeon bleef staan in de hoek
De vrolijkheid was ookal zoek
Dit was het begin van een einde
En je zag hoe hij weg kwijnde
Hij werd ouder en ouder, en ook nog kaal
Nee, nooit ging hij met een andere vrouw,
aan de haal.

Het leven had hem gebroken!
En dat is de moraal, van dit waar gebeurd verhaal!

THEA ROELOFS 17 aug. 2010