Hij was me zo lief.
mijn dierbare shetlandruin,
zo vrolijk en sportief
Hij en Beauty-girl, waren
Samen geboren op een wei.
Toen kocht ik ze allebei
Ik heb zo genoten van deze twee,
veelal vrolijk, soms gedwee.
Tot dat blacky werd hoefbevangen
en hij stil stond in de wei
We haalden er een dierenarts erbij
Deze vertelde, dat ik beter Blacky
kon laten inslapen, De man was arrogant,
ons vond hij ook domme schapen.
Ik heb gehuild, gebedeld, en getierd,
De man vertrok geen spier
Ja we waren dom en naïef
en deden toch maar wat hij ons ried
Maar nog steeds na 15 jaren,
en heel wat jaren meer ervaren
wordt ik misselijk van verdriet
en ben ik woedend en niet te bedaren,
Met hoefbevangenheid hoeft een dier,
niet dood.
Deze dierenarts was een malloot.
Beauty miste Blacky zo,
dat ze een plank uit de stal,
Opat als brood.
Nooit is Beauty meer hetzefde geworden
Lang niet meer vrolijk, en altijd huid problemen
Wel nog steeds gesteld op mij
Ook al heeft ze nog vijf andere pony,s
aan haar zij.
Toch staat Beauty in de stal graag alleen
in haar dromen, heeft ze dan,
Misschien Black-boy om haar heen.
.........Vergeef onze domheid Blacky.
THEA ROELOFS 12 july 2010
Het zijn de mensen die falen tegen over een dier zo sorry!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten