Ik voel me eenzaam, alleen en moe
Eventjes ben ik niet aan mensen toe.
Ik heb mijn Familie verloren, en dat doet pijn
Even pas op de plaats, voor de rest van het zijn
Mijn dagelijkse beslommeringen doe ik gewoon
Want alles moet desondanks, wel schoon
Maar verder heb ik geen zin
nergens meerin
mijn hart huilt van oneindig verdriet
Maar niemand die dat ziet.
Maar onlangs kwam ik een man tegen
Die zei heel verlegen
Mevrouw, U heeft een schouderklopje nodig
U heeft zoveel verdriet
Tja hoe is dat nu mogelijk
Een vreemde, die dat ziet??
Deze man keek even in mijn ziel
Dank U wel Mijnheer
Een beetje troost voor een gekwetste ziel.
THEA ROELOFS 29 july 2010
maandag 1 november 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten