Ze drijven langs een blauwe hemel
In verschillende grijs tinten,
Maar soms ook wat geler
Op vrije vlaktes zie je dat goed
Hoe de ene wolk de andere ontmoet.
Ze geven elkaar een kus
En drijven verder
Ieder gaat zijn eigen richting uit
De weg van de avond- sterre
Als het donker wordt,
Zie je de wolken niet
Ze vallen weg in het grijze gebied
Hoe heerlijk is het,
Om zo’n wolk te zijn,
Zo frank en vrij te kunnen zweven
Boven alles verheven
En alles alleen maar fijn
Wolkje, O Wolkje, Laat mij, jou zijn!!
Thea Roelofs 19 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten