Hij is de kapitein
En ik zijn matroos
Die meestal alle zeilen hoos
Om ons levensschip te sturen,
Door de hoge golven heen
Wordt hij bedolven, van verdriet,
Als hij me enige dagen ooit,
Eens niet ziet
Als zijn potje niet is gekookt
Het vuurtje niet gestookt
het huis niet gedaan
Dan laat hij een stiekem een traan,
En hij verzint een verhaaltje klein
Om weer bij zijn matroosje te zijn
O, kapiteintje
Laat me nu maar gaan
Ik heb al zoveel gedaan
De knollen zijn op
Het schip is gestrand
Kom asjeblieft, geef me nu je hand
We gaan gezamenlijk aan land
Thea Roelofs 6 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten